روزهای پرتنشی بین ایران و پاکستان گذشته و موشک‌پرانی بین دو کشور موضوع بی‌سابقه ‌است که نمی‌توان به سادگی از کنار آن گذشت.

به گزارش پایگاه خبری پروژه ایران، با محسن روحی صفت دیپلمات با سابقه در حوزه افغانستان و پاکستان در مورد وضعیت پیش‌رو بین دو کشور صحبت کردیم که مشروح آن را در ادامه می‌خوانید؛ 

به دنبال موشک‌پرانی بین ایران و پاکستان، افکارعمومی نگران افزایش یافتن تنش‌ها ورسیدن به نقاط خطرناک‌تری است. شما وضعیت بین دو کشور را چگونه می‌بینید؟  

با تاکید بر اینکه حوادثی که در کرمان و سیستان و بلوچستان رخ داده، متاثرکننده است ولی نباید از یاد برد، اینکه فضای دو کشور به سمت اقدامات نظامی رفته برای دو کشوری که دارای پیشینه تاریخی و همسایه هستند، نگران کننده‌است. 

این بدترین تجربه در رابطه بین دو کشور ایران و پاکستان است که نسبت به هم اقدام تلافی‌جویانه انجام دهند، در حالی که تهران و اسلام‌آباد همیشه در شرایط سخت، روی کمک همدیگر حساب بازمی‌کردند. ایران جزو امور استراتژیک پاکستان بوده و ثبات و امنیت پاکستان، ثبات و امنیت ایران محسوب می‌شده است. 

فضای موشک پرانی بین دو کشور، مایه تاسف و شکست سیاست و دیپلماسی در این دولت است. مسیر دو کشور باید به شکلی طراحی می‌شد که اساسا به چنین جایی منجر نمی‌شد، اینکه دو همسایه به سمت بخشی از خاک دیگری موشک پرتاب می‌کند، به معنی موفقیت نیست.

الان هم باید تلاش شود که دو کشور با هم گفت‌وگو کنند. به یاد داشته‌باشیم که مردم و افکار عمومی پاکستان یک سرمایه مهم برای امنیت ایران هستند و افکار عمومی ایران هم سرمایه مهمی برای امنیت پاکستان است. به نظر من تصمیم‌گیران این نکات را از یاد برده‌اند و بیشتر بر دستاوردهای کوتاه‌مدت و احساسی تکیه داشتند. لذا وقتی اکثریت اعضای تصمیم‌گیران از افراد نظامی باشند به طور طبیعی نوع تصمیمات این گونه می‌شود که دستاوردهای کوتاه مدت دارد به جای اینکه به تاثیرات درازمدت آن توجه شود.  

هر چه زودتر باید بین دو کشور هیات‌هایی مبادله و گفت‌وگوهایی انجام شود و دو طرف تمرکزشان را روی گروه‌های تروریست‌های بگذارند. الان روز شادی تروریست‌هاست و فکر می‌کنند، توانستند بین دو کشور خلا و فاصله‌ای بیندازند و می‌خواهند از آن خلا استفاده کنند. دو طرف باید تلاش کنند این خلا پر شود و اقدامات مشترکی علیه گروه‌های تروریستی طراحی شود و با آنها مقابله کنند. 

با روی کارآمدن طالبان در افغانستان، قوت قلبی در گروه‌های افراطی ایجاد شده و احساس می‌کنند قدرت و میدان بیشتری برای کار دارند.نمایندگان دو دولت باید نقاط قدرت گروه‌های تروریستی را پیدا کنند. ایران و پاکستان باید تلاش کنند نقاط قدرت و تمرکز گروه‌های تروریستی را کم کرده و از بین ببرند. شاید دو طرف باید بروند با طالبان صحبت کنند و مامن این گروه‌های تروریستی را کشف کنند تا جلوی فعالیت این گروه‌ها گرفته شود.  

به نظر شما در پاکستان هم چنین اعتقادی وجود دارد؟ 

در طول دو سال گذشته سابقه حملات انتحاری و انفجار در پاکستان چند برابر گذشته بوده. در ایران هم در ماه‌های اخیرشاهد همین حوادث بودیم.

الان پاکستان بیش از ایرن قربانی فعالیت‌های تروریستی است. می‌بینیم که تی تی پی در پاکستان چقدر عملیات خرابکارانه انجام داده. آنها دو روی سکه طالبان افغانستان هستند.

با توجه به اینکه سال‌های اخیر بارها گروه‌هایی در پاکستان از گروه‌های تروریستی برای اهداف خودشان در نقاط مختلف استفاده کرده‌اند، الان ممکن است عملیاتی علیه ترورویست‌ها انجام دهند؟  

این اشتباهات گذشته پاکستان بود که از گروه‌های تروریستی حمایت و استفاده می‌کرد. قبلا وقتی این مباحث را ما به آنها می‌گفتیم این موضوع را فقط به‌عنوان یک حرف در نظر می‌گرفتند اما الان نتایج آن‌ سیاست‌ها را ملموس دیده‌اند و صدای بسیاری از سیاستمداران پاکستانی هم درآمده‌است.  

الان مخالفت با سیاست‌های گذشته پاکستان حتی در عرصه رسانه‌ها علنی شده و به نظرمی رسد فضا نسبت به گذشته منطقی‌تر شده باشد.  

به نظر شما فضای بین دو کشور در روزهای آتی به سمت آرامش میل خواهد کرد یا انتظار تنش بیشتری دارید؟  

عقل حکم می‌کند که فضا به سرعت کنترل شود و این خلا پر شود و مقامات امنیتی، نظامی و سیاسی دو طرف بنشینند گفت‌وگو کنند. عدم گفت‌وگو چیزی است که گروه‌های تروریست می‌خواهند. برای ما جای تاسف است که حوادث منطقه، دو کشور همسایه را به این مسیر کشانده و این شرایط باید به سرعت جبران شود.

آنچه شما میفرمایید باید همراه با یک بسته دیپلماتیک جدی باشد؟  

راه حل مشکل فعلی، مسیری جز گفت‌وگو و دپیلماسی نیست. مسیر نظامی مسیری است که دشمنان ما و گروه‌های نظامی و تروریست‌ها می‌خواهند. از آنجا که در پاکستان هم بیشتر تصمیم‌گیران نظامی هستند، باید درایت بیشتری به خرج داد.