بیانیه اعتراضی دانشجویان و دانش‌آموختگان علوم اجتماعی دانشگاه بهشتی نسبت به قطع همکاری با استاد احمد شکرچی به امضای ۵۰ نفر رسید.

به گزارش پایگاه خبری پروژه ایران، در متن این بیانیه که در کانال تلگرامی «انجمن علمی جامعه‌شناسی دانشگاه شهید بهشتی» منتشر شده، آمده است: «امروز برای بار دیگر متوجه شدیم که حذف و سرکوب دانشجویان و اساتید و تهی کردن دانشگاه که محل تلاقی آدم‌هایی است که با دغدغه‌مندی در این فضا فعالیت می‌کنند، جریانی است که همچنان به قوت خود باقی است.

در ۱۶ام بهمن ماه، ما خبر قطعی اخراج دکتر شکرچی را شنیدیم. فرایندی که چندین ماه در گرفت و گیرهای اداری و وعده‌های واهی معلق مانده بود، این بار با بن‌بست کامل روبه‌رو شد. از ابتدای مهرماه حقوق ایشان قطع شده بود و دروسی که پیشتر با نام ایشان به عنوان استاد ارائه شده بود با استاد دیگری در طول ترم جایگزین شد. با پیگیری دانشجویان از مسئولین مربوطه تا جایی که می‌شد مذاکراتی صورت گرفت و اخباری که به ما می‌رسید حامل خوش‌بینی‌ای بود که مشکل ایشان برای ترم آتی حل خواهد شد. حتی در چارت درسی این ترم (نیمسال دوم ۱۴۰۲) هم که چند روز پیش دانشجویان واحدهای خود را بر مبنای آن برداشتند، نام دکتر شکرچی به عنوان استاد دروس نظریه جامعه‌شناسی و زبان تخصصی آورده شده بود؛ اما ناگهان امروز با این خبر غیرمترقبه غافل‌گیر شدیم. امروز مطمئن شدیم که مماشات ما در این باره پیامد عکس داشته و تمامی روندهایی که پیش تر برای بقای دکتر شکرچی در گروه علوم اجتماعی دانشگاه بهشتی انجام داده ایم به هدر رفته است.

ما امضا کنندگان این نامه باور داریم که استادمان شایستگی‌های لازم برای حضور در دانشگاه را داراست و تعهد علمی و اخلاقی خود را در برابر ما و محیط آکادمیک دانشگاه به تمامی رعایت کرده است و اخراج او نمی‌تواند هیچگونه ارتباطی به اینگونه مسائل داشته است. او در سال گذشته اعتراض خود را در برابر بازداشت دانشجویان در بیانیه ای همراه با ۲۰۰ استاد در دانشگاه های سراسر کشور ابراز کرد که این تنها باورمندی او به رعایت موازین اخالقی و انسانی در دانشگاه را نشان می‌دهد. 

گروه علوم اجتماعی شهید بهشتی در کمتر از چهار سال، با اخراج دو استاد روبه‌رو شده است. هیچ توضیحی درباره علت و مراحل اتخاذ این تصمیمات به دانشجویان داده نشده است و ما امروز خواستار آنیم که با شفافیت کامل، درباره این قطع همکاری‌های ناعادلانه پاسخ محکمه‌پسندی به ما داده شود. در غیر این صورت این ظلمی است که به همه ما روا داشته شده و محیط گروه ما را بسته‌تر، بی‌رمق‌تر و تک قطبی‌تر از قبل کرده است.

ما برای باز پس گرفتن حق خود از تحصیل در یک محیط همگانی، پویا و علمی باز نخواهیم نشست.»