در رخدادی که در دهه‌های گذشته بی‌سابقه بوده است، دانشجویان علیه نسل‌کشی اسرائیل در فلسطین دست به اعتراض زده‌اند. تحلیل‌گران این اتفاق را با اعتراضات دانشجویی در سال ۱۹۶۸ و یا اعتراضات علیه جنگ ویتنام و آپارتاید در آفریقایی جنوبی مقایسه می‌کنند.

به گزارش پایگاه خبری پروژه ایران، دانشگاه بوستون، دانشگاه تفت، امرسون، هاروارد، ام.‌ای.‌تی، دانشگاه کنتیکت، دانشگاه ییل، دانشگاه سیتی نیویورک، نیو اسکول نیویورک، دانشگاه نیویورک، دانشگاه کلمبیا و موسسه تکنولوژی مد، دانشگاه پرینستون، دانشگاه پنسیلوانیا، درکسل و تمپل، کالج سوت مور، دانشگاه بالتیمور، امریکن یونیورستی، دانشگاه جورج تاون و دانشگاه جورج واشنگتن، دانشگاه پیتزبورگ، چپل هیل کارولینای شمالی، دانشگاه شارلوت، دانشگاه ایموری، دانشگاه ایالتی اوهایو، دانشگاه میشیگان، دانشگاه ایالتی میشیگان، دانشگاه وندربیلت، دانشگاه واشنگتون میزوری، دانشگاه بلمینگتن ایندیانا، دانشگاه نورث وسترن، شیکاکو، انستیوی هنر شیکاگو، کالج کلمبیا دانشگاه شیگاگو و دانشگاه روزولت، دانشگاه ایالتی مینه‌سوتا، دانشگاه تگزاس در دالاس، دانشگاه تگزاس در آرلینگتون، دانشگاه نیومکزیکو، دانشگاه کلورادو، دانشگاه ریس، دانشگاه تگزاس در آستین، دانشگاه تگزاس در سنت آنتونیو، دانشگاه ایالتی اریزونا، دانشگاه کالیفرنیای جنوبی در لس آنجلس، دانشگاه برکلی، و دانشگاه استنفرد، دانشگاه پلی تکنیک کالیفرنیا، دانشگاه لیدس، وارویک، یونورسیتی کالج لندن در انگلستان، دانشگاه سوربن در فرانسه، دانشگاه سدینی و دانشگاه ملبرن در استرالیا، اینها دانشگاه‌هایی هستند که تا امروز به دور جدید اعتراضات علیه «نسل‌کشی در غزه» پیوسته‌اند؛ اعتراضاتی که اکنون وارد هفته دوم خود شده است.

در میان اعتراضات دانشجویی، که در برخی دانشگاه‌ها با حمایت اعضای هیات علمی، انجمن‌های فارغ‌التحصیلان و گروه‌های حرفه‌ای دانشگاه‌ها همراه بوده است، برخی در دانشگاه تجمع کردند و پرچم‌های فلسطین را بالا بردند، برخی با چادرزدن در حیاط و فضای‌های عمومی دانشگاه خواستار آتش‌بس در غزه شدند.

در برخی موارد دانشجویان ضمن شعاردادن از محوطه دانشگاه هم خارج شده‌اند و خودروهای عبوری را متوقف کرده‌اند تا با ایجاد ترافیک، توجه عمومی را به دور جدید اعتراضات دانشجویی علیه نسل‌کشی در غزه جلب کنند.

بیش از ۲۰۰ روز از آغاز جنگ اسرائیل علیه نوار غزه و همین‌طور کرانه باختری رود اردن گذشته است. از آغاز عملیات نظامی اسرائیل علیه فلسطین، علاوه بر غزه و کرانه باختری، لبنان، سوریه و ساختمان کنسولی ایران در دمشق هم هدف آتش‌افروزی ارتش اسرائیل قرار گرفته‌اند. تا کنون بیش از ۳۴ هزار نفر کشته شده‌اند که تخمین زده می شود یک سوم آنها کودکان بوده‌اند. اسرائیل به مدارس، بیمارستان‌ها، ساختمان‌های نهاد‌های بین‌المللی، دفاتر رسانه‌ها، روزنامه‌نگاران، نیروهای امدادی، پزشکان بدون مرز، و هر کس دیگری که در باریکه غزه هنوز می‌تواند روی دو پا راه برود حمله می‌کند و چشم‌اندازی برای پایان این حملات وجود ندارد.

در میان حمایت‌های مالی که از اسرائیل می شود، یکی از بزرگ‌ترین حامیان دولت آمریکاست. این دولت که به طور معمول سالانه ۸.۲میلیارد دلار کمک مالی به اسرائیل پرداخت می‌کند به تازگی و در پی آغاز جنگ اسرائیل علیه غزه یک برنامه حمایتی جدید تصویب کرده که طی آن قرار است ۱۷میلیارد دلار کمک مالی دیگر به اسرائیل پرداخت شود.

از آغاز نسل‌کشی اسرائیل در غزه تا امروز، بیش از پنج هزار و پانصد دانش‌آموز، ۲۶۱معلم، و ۹۶استاد دانشگاه کشته شده‌اند، و ۸۰درصد ساختمان‌های آموزشی نوار غزه به کلی ویران شده‌اند.

بعد از این که تلاش‌های مکرر برای دستیابی به آتش‌بس در غزه شکست خورده، دانشجویان برای بار دوم از آغاز نسل‌کشی در هفتم اکتبر در مناطق مختلف دنیا مشغول اعتراض به این وضعیت هستند. خواسته‌های آنها شامل توقف دریافت کمک‌های مالی توسط دانشگاه‌ها از نهاد‌های وابسته به حامیان جنگ اسرائیل، توقف دریافت کمک مالی به نهادهای اسرائیلی حامی جنگ، توقف همکاری دانشگاهی با نهادهای حامی جنگ در داخل و خارج اسرائیل، افزایش فشار به دولت‌ها برای توقف حمایت مالی از اسرائیل، افزایش فشار به سیاست‌مداران برای اظهارنظر در مورد لزوم آتش‌بس در غزه و به رسمیت شناخته‌شدن حق اعتراض آنها علیه نسل‌کشی است.

همزمان با بالا گرفتن اعتراضات دانشجویی، دانشجویان از سوی رسانه‌ها و همین طور از طرف برخی مدیران دانشگاه‌ها به «یهودی‌ستیزی» متهم شده‌اند. این در حالی است که بسیاری از تشکل‌های دانشجویی یهودی و ارتودوکس از اعتراضات اخیر حمایت می‌کنند. علاوه بر بسیاری از دانشجویان یهودی برخی از اساتیدی که در این اعتراضات دانشجویان را همراهی می‌کنند یهودی هستند و در یک نمونه، یک بازمانده از هولوکاست هم  به اعتراضات پیوسته است تا علیه تکرار هولوکاست در غزه گامی بردارد.

اعتراضات اخیر بعد از آن که در برخی دانشگاه‌ها از جمله در کلمبیا، مدیران دانشگاه از پلیس خواستند که برای سرکوب دانشجویان وارد شود، یا در بوستون دانشجویان در محاصره پلیس قرار گرفته‌اند، و در تگزاس آستین از گارد ملی خواسته شد تا برای شکستن اعتراضات دانشجویی نیرو اعزام کند، وارد مرحله تازه‌ای شده است، علاوه بر بازداشت‌ها در نیویورک، در کالفرنیای جنوبی، تگزاس، اوهایو، ام ای تی، ییل و چند دانشگاه دیگر، ده ها دانشجو بازداشت شده‌اند و درگیری پلیس با دانشجویان داخل و خارج محوطه دانشگاه در اغلب جاهایی که اعتراض در جریان است، ادامه دارد.

شمار بازداشت‌شدگان از صد دانشجو بیشتر است. برخی دانشگاه‌ها مشغول محروم کردن موقتی دانشجوان معترض از دسترسی به کلاس‌ها، محوطه، کتاب‌خانه، سلف و سایر مکان‌های دانشگاه هستند اما برخی دیگر از دانشگاه‌ها گفته‌اند که دانشجویان معترض و بازداشتی را به دانشگاه راه می‌دهند تا در کلاس‌های درس حاضر شوند.

اغلب بازداشت‌های دانشجویان و اعضای هیات‌های علمی دانشگاه‌ها چند‌ساعته است، نهادهای حقوق بشری، کانون‌های وکلای مدافع آزادی‌های مدنی، کانون‌های وکلای مدافع حقوق نژادی، کانون‌های حقوقی دانشجویان در دانشگاه‌های مختلف اعلام کرده‌اند که از بازداشت‌شدگان حمایت می‌کنند.

در نتیجه برخورد‌های سخت روز‌های اخیر، اعتراضات نه تنها در دانشگاه‌هایی که قبلا شاهد تجمع بوده‌اند تکرار شده بلکه دانشجویان دانشگاه‌های دیگر هم به آنها پیوسته‌اند و احتمال می‌رود که اعتراضات ادامه پیدا کند و گسترده‌تر شود.

در حالی که برخی اعتراضات اخیر را مشابه اعتراضات جنبش دانشجویی در می ۶۸ علیه جنگ در ویتنام می‌دانند، عده ای دیگر آن را مشابه آغاز اعتراضات به آپارتاید در آفریقای جنوبی توصیف می‌کنند که دو دهه بعد منجر به سقوط رژیم آپارتاید شد. برخی تحلیل‌گران می‌گویند اعتراض‌های اخیر در طولانی‌مدت می‌تواند روی حمایت دولت‌ها از اسرائیل تاثیر‌گذار باشد هر چند بعید است که در  کوتاه‌مدت بتواند تاثیری بر کشتار در غزه داشته باشد. نگرانی در مورد این که اعتراضات اخیر باعث شود بایدن بخشی از بدنه رای خود را در انتخابات ریاست جمهوری پیش روی آمریکا از دست بدهد هم وجود دارد.

در روزهای اول اعتراضات، سازمان‌دهندگان اعتراضات دانشجویی بخصوص در کلمبیا از تشکل‌های کارگری و سایر تشکل‌های صنفی می‌خواستند که به آنها بپیوندند و علیه نسل‌کشی اعتراض کنند، تا این‌جای کار از معدود گروه‌هایی که به اعتراضات پیوسته‌اند، گروه‌های حمایت از اقلیت‌های جنسیتی در دانشگاه‌ها از جمله در دانشگاه نیویورک هستند. با این وجود، فردا روز دیگری است.