به گزارش پایگاه خبری پروژه ایران، در معرفی این کتاب آمده است: تنهاییِ یک دوشیزه جرّاح، موضوع این رمان است؛ دوشیزه‌ای تنها، متموّل و البته زیبا، که همین تموّل و زیبایی، در کنار موقعیت علمی و اجتماعی برجسته، او را درگیر وقایع و حوادثی عموماً ناگوار و موثر بر زیست شخصی و اجتماعی خود می‌کند. پای عشق هم در میان است؛ و البته طرح و اقدام به قتل. «تنهایی دوشیزه»، داستان تنهاییِ انسان معاصر است؛ انسانی با آسایش زیاد؛ امّا آرامش بسیار اندک.
سطرهایی از این رمان چنین است: «نشست روی مبل. گربه را گذاشت روی دامنش. فکر کرد که با برادرش فرید چه‌کار کند؟ و اگر نتوانست او را از ازدواج با خود منصرف کند چه خواهد شد؟ و بعد، فکرهای بدِ دیگر: اگر نیما آن‌طور که قول داده به خواستگاری‌اش نیاید چه؟ و اگر فرید بگذارد و برای همیشه برود و قید این رابطه‌ی خانوادگی را بزند چه؟ آیا میلاد منافی آن مایه استعداد دارد که بتوان در تشکیل یک زندگی زناشوییِ قابل قبول به او اتّکا کرد؟ یادش افتاد به نگاه‌های منافی به عکس الاغ. به الاغ نگاه کرد. الاغ نگاه در نگاه او، با گوش‌هایی یکی خم و یکی سیخ در هوا، ساکت بود. از او پرسید: تو اگر جای من بودی، چه‌کار می‌کردی؟»
پژک صفری، نویسنده و شاعر، متولد ۱۳۵۳ صُغاد در استان فارس است و پیش از این سه کتاب شعرِ «من فقط چشام جنّ و پری داره! (دارینوش: ۱۳۷۸)، «کتاب کثیف» (نیم‌نگاه: ۱۳۸۱) و «رَد» (فراهستی: ۱۴۰۰)، یک مجموعه داستان با نام «شانس مردن» (نیم‌نگاه: ۱۳۸۰) و دو رمان «خودکشی در قاب عکس» (داستان‌سرا: ۱۳۸۲) و «از» (بامداد نو: ۱۴۰۱) منتشر کرده است که رمان «خودکشی در قاب عکسِ» این نویسنده، جایزه‌ی بهترین رمان «جشن فرهنگ فارس» را در سال ۱۳۸۳ به دست آورده است.
این رمان در ۱۸۸ صفحه و بهای ۱۸۰ هزار تومان در انتشارات بامداد نو چاپ و منتشر شده است.
دریافت صفحه با کد QR