کتاب «لهوف» نوشته‌ سید ابن طاوس یکی از مقتل‌های معتبر درباره رخدادهایی است که به حادثه کربلا منتهی شده است. در لهوف همچنین درباره‌ اصل جنگ و رخدادهای بعدی آن می‌خوانیم.

به گزارش پایگاه خبری پروژه ایران، کتاب «لهوف» که با نام اللُّهوف عَلی قَتَلی الطّفوف هم شناخته می‌شود، یکی از مورد‌اعتمادترین کتاب‌های مقتل در میان تمام آثار و مقاتل موجود است. از آنجایی که کتاب لهوف برای مسافرت‌ها و هنگام زیارت نوشته شده است، بسیار مختصر است. به‌همین‌خاطر، سلسله اسناد روایات حذف شده و تنها آخرین راوی یا کتاب مرجعی که روایت از آن نقل شده آمده‌است.
 
کتاب لهوف در چند بخش تهیه و تنظیم شده است. مقدمه‌ لهوف شامل مطالبی در عظمت واقعه عاشورا و مقام حسین‌بن‌علی (ع) و ارزش گریه و عزاداری بر او و انگیزه نگارش کتاب است.
 
مسلک اول: پیرامون مسائل قبل از شروع واقعه عاشورا است، مسلک اول از ولادت امام حسین (ع) تا وقایع روز عاشورا را شامل می‌شود. مسلک دوم: شامل وقایع روز عاشورا تا شهادت امام حسین (ع) است. مسلک سوم: شامل وقایع بعد از شهادت امام حسین (ع) است که از فرستادن سر شهدا به کوفه شروع شده و اسارت خاندان امام حسین (ع) را بیان کرده و با مراجعت اسرا به مدینه به اتمام می‌رسد. پس از آن نیز حالات امام سجاد (ع) را در گریه بر پدرش بیان کرده است.
 
سید ابن طاووس در صفحه ۱۱ کتاب، انگیزه خود را از نگارش این اثر چنین بیان می‌کند که:
 
«از مهمترین مسائلی که باعث شد دست به تألیف این کتاب بزنم آن است که پس از تألیف کتاب مصباح الزائر و جناح المسافر دیدم کتابی شده شامل معرفی بهترین مکانهای زیارتی و بهترین زیارات موجود برای آنها و کسی که این کتاب را همراه داشته باشد نیاز به هیچ کتاب زیارتی دیگری ندارد، من که دوست داشتم چیزی همراه آن کنم که زائر ابا عبد الله علیه‌السلام هم نیاز به همراه داشتن کتاب مقتل دیگری نداشته باشد، این کتاب را ضمیمه مصباح قرار دادم.»
 
در بخش‌هایی از این کتاب می‌خوانیم:
 
مقتل الحسین ۱۰۱ / ۲؛ الکامل فی التاریخ ۲۹۶ / ۳؛ إحقاق الحقّ ۴۹۱ / ۱۱. ۱۹ - چون حسین‌ علیه‌السلام به شهادت رسید، کلاغی خود را در خونش انداخت و خود را بدان آغشت و در مدینه بر فراز دیوار خانه فاطمه دخت حسین نشست.
 
مقتل الحسین ۹۲ / ۲؛ إحقاق الحقّ ۴۹۳ - ۴۹۲ / ۱۱. ۲۰ - چون حسین‌ علیه‌السلام به شهادت رسید، جمعی بسیار از مردم نوحه جن را بر آن حضرت شنیدند: الا یا عینُ فَاحْتَفلی بِجُهدٍ وَ مَنْ یبکی عَلَی الشُّهَداءِ بَعدی ای دیده هر‌چه در توان داری گریه کن، چه بعد از من چه کسی بر شهدا می‌گرید عَلی رهطٍ تَقُودُ همُ المَنایا اِلی مُتَحَیرٍ فی مُلک عَبْدٍ بر آن گرده که مرگ آنان را به‌جای نامعلوم در حکومت عبدی می‌برد.
 
أیهَا القاتِلُونَ جَهْلاً حُسَیناً اَبْشِروا بِالْعَذابِ وَالتَّنْکیلِ ای کسانی که حسین را از سر نادانی کشتید، شما را به عذاب کیفر بشارت باد کلُّ اَهْلِ السَّماءِ یدْعُو عَلَیکمْ وَ نَبِی مُرْسَلٌ وَقَبیلٌهم همه آسمانیان و پیامبران و طوایف شما را نفرین کنند قَدْ لُعِنْتُم عَلی لِسانِ ابنِ داود وَ مُوسی وَ صاحِبِ الْاِنْجیل حقاً که از زبان فرزند داود (سلیمان) و موسی و عیسی بر شما نفرین فرستاده شد خیر نساء الجنّ یبکین شجیات ویلطمن خدوداً کالدنانیر نقیاتویلبسن ثیاب السّود القصیات بهترین زنان جنّ سیاهپوش از سرغم می‌گریند و بر صورت‌های زیبایشان سیلی می‌زنند...