علی رفیعی در تعریف بینشی که از کیارستمی درک کرده، گفته است:‌ عباس کیاستمی تلاش می‌کرد نگاه کردن را به دیدن تبدیل کند و روزمرگی‌های زندگی را به گونه‌ای نشان دهد تا آدم‌ها چیزهایی را که ندیده‌اند، ببینند.