امریکا می‌خواهد یا ایران را مثل گرینلند با دلار بخرد، یا ایران مثل کانادا یکی از ایالت‌های امریکا شود تا مثلاً مالیات کمتری بدهد، یا مثل غزه مخالفان خود را از ایران براند، یعنی چیزی شبیه براندازی.
بحث پرتکرار این روزها در محافل و مطبوعات داخلی وفضای رسانه‌های خارجی آثار انتخابات آمریکا ورئیس جمهور شدن ترامپ وتحلیل اقدامات پرحاشیه واعجاب برانگیز او وبه تبع آن موضوع مذاکره ایران و آمریکاست.
روزنامه جوان نوشت: رانندگی خانم‌ها با موتورسیکلت در خیابان‌های شهر مشهود است و مشهود بودن این رفتار، سبب گرایش شمار بیشتری از آنان برای استفاده از این وسیله نقلیه پرخطر می‌شود.
روزنامه کیهان نوشت: بعضی از چهره‌های سیاسی علی‌رغم آنکه از یک‌سو در ظاهر مطالبات آمریکا از ایران را نادرست می‌دانند و از سوی دیگر ظاهراً دولت آمریکا را غیرقابل اعتماد می‌خوانند، جمهوری اسلامی را به انجام مذاکره برای توافق جامع ـ در همه موضوعات ـ توصیه می‌کنند.
مدیرمسئول کیهان نوشت: «مروری بر کارنامه سال‌های اخیر آقای ظریف در کسوت وزیر خارجه، مسئول تیم ایران در مذاکرات هسته‌ای و اخیراً معاون راهبردی رئیس‌جمهور، نشان می‌دهد که لقب معمار تحریم‌های آمریکا علیه کشورمان بیشتر و پیشتر از ریچارد نفیو، شایسته جناب ظریف است.»
علی ربیعی، دستیار اجتماعی رئیس‌جمهور در یادداشتی نوشت: در پاسخ به این سوال بنیادین که «برای خروج از این وضعیت، چه باید کرد؟» باید به مواردی همچون ائتلاف با جامعه فکر کرد که انرژی و ظرفیت بزرگ دولت، همین جامعه است. دولت‌ها ظرفیت‌های محدودی دارند و این ظرفیت‌ها که بیشتر متکی به منابع مالی بوده، کاهنده شده است. بزرگترین امتیاز دولت، ظرفیت اجتماعی است ...
عباس عبدی نوشت: شنیدم که برای برخی از شرکت‌های تابعه وزارت نفت، حتی تا سه نفر نامزد از سوی سه نماینده معرفی شده است. من خودم پیامکی را دیدم که با صراحت تمام معترض بود که چرا انتصاب پدر همسرش را در فلان شرکت نهایی نکرده‌اند و اتلاف وقت می‌کنند؟ یا پیامکی که اگر فلانی را منصوب نکنید یا فلان بخشنامه را تغییر ندهید، سوال می‌کنیم! در واقع قدرت نظارتی نماینده ...
