آیا امیدواری برای ذهن آگاهی بهتر است؟ مطالعه جدید می گوید بله!

به گزارش پایگاه خبری پروژه ایرانی، هنگامی که سطوح بالای استرس وارد زندگی روزمره افراد می‌شود، نویسنده اول کریستین اسکات و همکارانش دریافتند که طرز فکر آینده‌نگر، انعطاف‌پذیری و انگیزه را بهتر از مداخلات مبتنی بر ذهن آگاهی (MBIs) افزایش می‌دهد. این یافته‌ها در 30 آگوست در مجله معتبر «استرس و سلامت» منتشر شد.

شادی و امید دست به دست هم می‌دهند

برای این مطالعه، محققان 247 شرکت‌کننده را انتخاب کردند و از یک مدل آماری چند موجی برای شناسایی روابط پویا بین امید، ذهن‌آگاهی و نتایج مربوط به تاب‌آوری مرتبط با کار، مشارکت، و رفاه روانی در طول همه‌گیری کووید-19 استفاده کردند.

یکی از یافته‌های کلیدی جدیدترین تحقیق (2024) در مورد تفاوت‌های بین امیدوار بودن و آگاه بودن این است که به نظر می‌رسد امیدواری با شادی همراه است اما ذهن آگاهی این‌طور نیست.

اسکات در بیانیه‌ای گفت: اساساً، یافته‌های ما به ما می‌گوید که امید با شاد بودن افراد مرتبط است و ذهن‌آگاهی این‌طور نیست و هنگامی که مردم امیدوار و شاد هستند، پریشانی کمتری را تجربه می‌کنند، بیشتر درگیر کار خود هستند و تنش کمتری را در رابطه با زندگی حرفه ای خود احساس می کنند.

امید آینده نگر است، ذهن آگاهی نه!

در حالی که امید متضمن تفکر آینده‌نگر است، ذهن آگاهی ریشه در اینجا و اکنون زمان حال دارد. محققان NCSU دریافتند که ماهیت آینده‌نگر امید می‌تواند انگیزه افراد را برای حرکت به سمت یک هدف (آژانس) تقویت کند و همزمان به راه‌های تازه برای دستیابی به اهداف آینده (مسیرها) فکر کند.

توماس زاگنچیک، نویسنده ارشد توضیح داد: «از آنجایی که امید ذاتاً آینده‌نگر است، در حالی که تمرکز حواس به قدردانی از شرایط فعلی شما است، ما می‌خواستیم ببینیم که چگونه هر یک از این دو طرز فکر بر رفاه و نگرش‌های حرفه‌ای افراد در زمان‌های سخت تأثیر گذاشته است.

محققان بر این باورند که امیدواری، بیشتر از ذهن‌آگاهی، افراد را قادر می‌سازد که دوران سختی را پشت سر می‌گذارند تا چرخه ناامیدی را بشکنند، زیرا امید مستلزم درگیر شدن فعالانه در مرحله کنترل فراشناخت است.

بر خلاف خوش بینی، سازه‌های امیدواری شامل «تفکر درباره تفکر خود» (فراشناخت) است. اتخاذ یک رویکرد فراشناختی برای «گرفتاری» می‌تواند به افراد امیدواری که در روزهای سخت زندگی می‌کنند کمک کند تا روی دستیابی به اهداف و یافتن بهترین مسیر یا نردبانی که می‌توانند برای بالا رفتن از جهنم ناامیدکننده استفاده کنند، تمرکز کنند.

از طرف دیگر، از آنجایی که تمرکز حواس بیشتر در مورد پذیرش غیرفعال و آگاهی بدون قضاوت است، می‌تواند با مهار عاملیت و ناخودآگاه منصرف کردن تمرین‌کنندگان MBI از تصور فعالانه دریچه‌های فرار از یک مکان تاریک، نتیجه معکوس داشته باشد که می‌تواند فرد را در موقعیت بدی گیر کند.

به گفته Zagenczyk: "بحث های زیادی در مورد مزایای تمرکز حواس وجود دارد، اما زمانی که شما در حال گذراندن دوره‌های استرس هستید، دو چالش ایجاد می کند." اولاً، هنگام تجربه استرس سخت است که حواستان باشد. دوم، اگر زمان واقعاً دشواری است، لزوماً نمی خواهید بیش از حد روی تجربه ای که می گذرانید تمرکز کنید.

در روزهای کم استرس، سعی کنید به طور ذهنی امیدوار باشید

متواضع بودن و پذیرش همراه با تمرکز حواس معمولاً به عمل تبدیل نمی‌شود اما شور و شوق امیدواری اغلب به آن تبدیل می‌شود. بنابراین، در زمان‌های ناامیدانه افکار امیدوارکننده آینده‌محور در نهایت سودمندتر از ساکن شدن در اینجا و اکنون در طول مداخلات مبتنی بر ذهن‌آگاهی خواهند بود.

این بدان معنا نیست که ذهن آگاهی جنبه مثبتی ندارد. زندگی در لحظه دارای مزایای خاصی است. با این وجود، آخرین تحقیق (2024) نشان می‌دهد که یک چشم‌انداز امیدوارکننده در طول دوره‌های طولانی‌مدت استرس، از یک روحیه ذهن‌آمیز پیشی می‌گیرد. با این حال، زمانی که سطح استرس شما خارج از نمودار نیست، امیدوار بودن و هوشیار بودن در زمان های مختلف در طول روز ایده آل خواهد بود.

ذهن آگاهی و امیدواری می‌توانند با هم وجود داشته باشند. اگر ذهن آگاهی متمرکز بر زمان حال بیشتر اوقات برای شما کار می کند، عالی است. اما اگر زندگی شما را به گلوله انحنا می‌اندازد و احساس ناامیدی می‌کنید، به یاد داشته باشید که امیدواری را در خود پرورش دهید و این ایده آینده‌نگر را محکم بچسبید که مهم نیست در حال حاضر چقدر اوضاع تاریک به نظر می‌رسند، جایی روشن‌تر در جلوتر وجود دارد که قابل دسترسی است.

گزارشگر : سهیلا صدیقی