کاندیدای انتخابات ریاست جمهوری چهاردهم گفت: به جای سرمایه گذاری در بخش خصوصی، به محصولات ترک و چینی سوبسیت دادیم.

به گزارش پایگاه خبری پروژه ایران،  امیرحسین قاضی زاده هاشمی مهمان امشب گفتگوی ویژه خبری بود.

او در ابتدای این گفتگو درباره برنامه های توسعه و مشخصا برنامه توسعه هفتم بیان کرد: من به خاطر حضور دراز مدتم در مجلس در جریان برنامه‌های پنجم و ششم و در دولت در جریان برنامه هفتم توسعه کشور بودم. البته این برنامه‌ها از پیش از انقلاب با توقفی رو به رو بوده و میزان اجرای آنها تا ۵۰ درصد بوده است.

وی گفت: قانون برنامه هفتم زیرساخت هر برنامه اجرایی است و هر دولت باید این برنامه را دستورعمل خود انجام دهد.

اهم اظهارات قاضی زاده هاشمی را بخوانید؛

*(درباره جایگاه این برنامه در دولتش): رفع ناترازی بانکی، امنیت غذایی و آب، کریدورها و … را در برنامه هفتم برنامه‌ریزی شده و به دولت چهاردهم در این باره کمک شده است البته نیاز به پیوست اجرایی روشن‌تری دارد و درباره اینترنت نیازمند اصلاحاتی است و کیفیت اینترنت نیازمند لایحه جدید است.

*برنامه هفتم رفت و برگشت‌هایی داشت و هنوز هم کامل تصویب نشده است. تغییرات زیادی در لایحه دولت صورت گرفت و شهید رئیسی هم به آن اشاره کرده بودند. دولت در بحث اجتماعی نظرات دیگری داشت و برخی اهداف غیرواقعی است مثل اینکه گفته می‌شد باید به تولید ۵ میلیون بشکه نفت در روز برسیم. بعضی موارد هم اولویت نیستند همچنین برنامه توسعه جای تصویب برنامه جدید نیست.

*برای اجرای برنامه هفتم، کاری در بنیاد شهید انجام دادیم و قابل سرایت به همه کشور است، اینکه زیرساخت برنامه عملیاتی و اجرایی برای آن نوشتیم و بودجه و ارزشیابی مدیران باید به برنامه اصلی وصل شود. ما این کار را در بنیاد شهید نمونه‌سازی کردیم.

*بدون سرمایه‌گذاری نمی‌توان به اهداف برنامه هفتم رسید، یکی اینکه دولت باید سرمایه‌گذاری کند و نباید مثل دولت‌های دهه ۹۰ مشغول استقراض باشند، همچنین هنر اهرم‌سازی منابع را نداشتند. پس باید منابع اندک دولت صرف سرمایه‌گذاری میشده است.

*همچنین به جای سرمایه‌گذاران بخش خصوصی، به محصولات ترک و چینی سوبسیت دادیم.

*سرمایه‌گذاری خارجی هم با مشکلاتی مواجه است، و علی‌رغم اینکه دولت‌های کشور برای این کار تلاش کردند، موفق نبودند که باید منابع دولت برای سرمایه‌گذاران داخلی و خارجی سود قابل توجهی در نظر گرفته شود و بسته‌های سرمایه‌گذاری برد - برد ایجاد کنیم.

*حتما که نباید خودرو را خودمان تولید کنیم! هیچ کشوری محصولات پزشکی یا هواپیما را خودش تولید نمی‌کند بلکه به‌طور مشترک با همکاری و سرمایه‌گذاری چند کشور تولید می‌شود.

*(درباره برنامه برای ثبات اقتصادی و تک رقمی شدن تورم): وقتی از تک رقمی شدن نرخ تورم صحبت می‌کنیم چون چندسال تورم ۳۰ درصدی داشتیم غیرقابل باور باشد، اما قابل انجام است و دولت خانواده تضمین می‌کند این نرخ تورم تک رقمی شود.

*بحث جدی پیوند ذهنی مردم با اسم  ارز است که باید این لنگر اسمی را از دلار به ریال ببریم و اگرنوسانات نرخ ارز برخودرو اثر نکند، این تصور مردم از ارز دلار به ریال تغییر پیدا می‌کند.

*ما بازار رسمی روشن داخلی برای نرخ ارز کشور نداریم و کشورهای همسایه و سلیمانیه تعیین می‌کنند، باید قیمت ارز به طور توافقی در یک بازار داخلی تنظیم شود.

*پس به جای اینکه وارد سرکوب سوری ارز شویم، باید با چند روش، سرمایه‌گذاری به صورت میان‌مدت و بلندمدت معنا پیدا کند.

*مردم آزاری نکنیم، مالیات بر درآمد اشخاص حقیقی کاری اصلی است که سازوکاری یکپارچه ایجاد می‌کند و نیاز به دیگر مالیات‌ها را رفع می‌کند.

*دولت شهید رئیسی کار بسیار خوبی را در حوزه مسکن آغاز کرد، قیمت اثر زمین بر تولید مسکن باید به شدت کاهش یابد چون ما در کشور مشکل زمین نداریم و چند هزار هکتار در دولت تصویب شده است و فقط ۲۰ هزار هکتار زمین به ایثارگران در دولت سیزدهم تخصیص داده شد.

*قیمت زمین تا ۶۰ درصد قابل کاهش است. حجم زیادی از زمین‌ها در اختیار بانک‌ها و دستگاه‌ها است که باید این حجم به چرخه واگذاری وارد شود، این بسته درباره مسکن در دولت خانواده پیش‌بینی شده است.

*الکترونیکی شدن دولت به تنهایی کفایت نمی‌کند، نظام حکمرانی ما باید هوشمند شود، الان کف نظام اداری هیچ‌کاره‌ است و باید اختیارات در رأس، به کف داده شود، اما در بستری هوشمند که کاملا بررسی و از مردم نظرسنجی شود.

*دیوان‌سالاری باعث فساد بی نهایت می‌شود، هرچه این امضاها بیشتر شود، فسادزا خواهد بود.

*جمعیت سواحل طبق برنامه هفتم باید حدود دو برابر شود، بزرگترین سرمایه سواحل مکران، بلوچ‌ها هستند و باید به آنها کمک کنیم به جای اینکه سرمایه خود را به هند و … ببرند، به این سواحل بیاورند.

*مانند کاری که در کیش یا مناطق آزاد انجام دادیم، باید در مکران هم انجام دهیم، و اگر سرمایه‌گذاران خارجی بیایند، سرمایه‌گذاران اعراب همسایه هم می‌آیند.

*(افزایش نقش و مشارکت مردم): این موضوعی جدی و حهانی است و دولت‌ها به سمت توسعه اقتصاد عمومی رفتند، برای ما مثل وقف و سهام عدالت است، ما نباید به مردم فقط یارانه یا پول دهیم، بلکه دارایی‌های آنها را هم باید به مردم بدهیم.

*چرا باید یک دستگاه دولتی سرمایه مردم را اداره کند؟شرکت‌های دولتی باید وارد بازار سرمایه و بورس شوند که بخش عمومی دولت را هم توسعه  می‌دهد.