تله چینی‌های بدسابقه، این‌بار برای بازار مسکن ایران

به گزارش پایگاه خبری پروژه ایران، در حال حاضر شرکت‌های ساختمانی چینی بسیاری در این کشور زمین‌گیر شده‌اند و آنها به هر ریسمانی برای سرپا نگه داشتن این شرکت‌ها و احیای رشد اقتصادی از مسیر «مسکن‌سازی» چنگ می‎زنند.

چینی‌ها اعتمادشان را به «سود سرمایه‌گذاری ملکی» از دست داده‌اند و ۱۰۰غول ساختمانی این کشور، امکان تکمیل پروژه‌ها را از دست داده‌اند، ساخته‌شده‌ها مشتری ندارد و «شروع به ساخت‌ها» نیز بدون پیش‌خریدار مانده است.

دولت چین برای حمایت از این شرکت‌ها دست به هرکاری زده است از پرداخت وام سفید، اصلاح قوانین بخش املاک و مستغلات، تزریق نقدینگی به سیستم بانکی و تقویت بازار سهام گرفته تا پیدا کردن بازارهای جهانی برای آنها.

حرکت چینی‌ها به سمت بازارهای جهانی
باوجود شرایط نابسامان انبوه‎سازان چینی در کشورشان آنها راه را برای ورود خود به بازرهای جهانی هموار می‌کنند. سوابق آنها بخصوص در دو کشور سوریه و الجزایر کارنامه سیاهی از آنان به جای گذاشت. چینی‌ها که به ارزان‌سازی و ارزان‌فروشی شهرت دارند قرار بود در سوریه با قیمت هر متر مربع 300 الی 400 دلار انبوه‎سازی کنند. اما در نهایت تحلیل‌ها به سمتی رفت که کارشناسان اذعان کردند مسکن ساخته شده توسط آنان در سوریه شرایط خوبی به لحاظ کیفیت ساخت و ساز ندارد.

به باور آنان شاید چینی‌ها پروژه‎ا را سریع به سرانجام برسانند اما کیفیت ساخت مسکن از سوی آنان پایین است.

شرکت‌های چینی سپس در الجزایر اقدام به ساخت مسکن کردند که به نوعی شبیه واحدهای مسکن مهر بود. چینی‌ها در این پروژه‌ها که بسیار شبیه به پروژه مسکن مهر در ایران بود ساختمان‌هایی ساختند که نه کابینت، نه لوله کشی آب و نه کاشی کاری شده بود.

تله اقتصادی و فنی چینی‌ها برای ایرانی‌ها
تهاتر نفت ایران با کالاهای چینی ماجرای جدیدی نیست. انگار این کشور بزرگترین نفع را از تحریم‌ها علیه ایران برده و توانسته در ازای نفت تمام بازارهای ایرانی را فتح کند. شاید بتوان به جرات گفت که ایران با انواع و اقسام کالاهای چینی در بازار اشباع شده که نه تنها بی‌کیفیتی آنان ایرانیان را ناراضی کرده است بلکه تولید داخل را نیز فلج کرده است.

به نظر می‎رسد چینی‌ها که باوجود ممنوعیت واردات خودرو خارجی به ایران توانسته‌اند انواع و اقسام خودروهایشان را از طریق شرکت‌های دولتی به ایران بیاورند، این بار قصد انبوه‌سازی و مسکن‌سازی در ایران به ویژه در شهر تهران را کرده‌اند. نیتی که قرار است از طریق تهاتر با پول نفت ایران انجام پذیرد و شهرداری تهران نیز به جد پیگیر آن است.

از حدود دو سال پیش تاکنون، شرکت‌های ساختمانی بزرگ چین که عمدتا به اشکال مختلف (مستقیم و غیرمستقیم)، به دولت این کشور وصل هستند، در «باتلاق بدهی‌های سنگین به بانک‌ها و سایر موسسات اعتباری» گیر افتاده‌اند؛ دو غول اول یعنی «اورگراند» و «کانتری گاردن»، بیش از ۱۰۰ میلیارد دلار بدهی دارند و مجموع بدهی شرکت‌های ساختمانی چین نیز تا الان، حدود ۳۹۰ میلیارد دلار برآورد می‌شود.

اما بهتر است چند نکته در ورد خطرات احتمالی انبوه‎سازی چینی در ایران ذکر شود. رکود ساخت وساز در چین، محدودیت‌های پرداخت وام بیشتر به شرکت‌های ساختمانی (بدهکار بانک ها)، ورود برخی از آن‌ها به بازار ساختمانی کشور‌های خارجی در قالب سفارش‌های دیپلماتیک دولت چین به جای «حضور در قامت بخش‌خصوصی در مناقصات بین‌المللی»، عادت برخی از این غول‌ها به تحمیل قرارداد یک طرفه به کارفرمای کشور خارجی و همچنین بیش برآوردی در ارزش کار، دیگر ریسک‌های مطرح است که مسوولان ایران پیش از توافق و تفاهم، لازم است با علم به این مخاطرات، قدم بردارند تا ورود احتمالی چینی‌ها به بازار ساختمانی ایران به «تله اقتصادی و فنی» برای این بازار تبدیل نشود.