ریاست دانشگاه تربیت‌مدرس،
جناب آقای دکتر فرهاد دانشجو،
سلام
چنان که مستحضرید دکتر آبتین گلکار، استاد با سابقه دانشگاه تربیت‌مدرس، از سمت هیات علمی آن دانشگاه استعفا کرده است. بر اهل علم و ادب پوشیده نیست که دکتر گلکار از فرهیختگان و ادیبان مایه‌ی مباهات ایران امروز است. بر اهل دانشگاه هم پوشیده نیست که دکتر گلکار پانزده سال با تعهد فراوان، با علم سرشار و با تواضع و اخلاق مثال‌زدنی‌اش مایه‌ی آبروی دانشگاه در ایران، علی‌الخصوص دانشگاه تربیت‌مدرس بوده است. در وضعیت ناگوار کنونی دانشگاه در ایران، دانشجویان هم به خوبی تشخیص می‌دهند کدام استاد جایش در دانشگاه است و کدام نیست و محبوبیت دکتر گلکار شاهدی از آن است که دانشجویان هم می‌دانند دکتر گلکار آبرو و عزت دانشگاه تربیت‌مدرس بوده است.
وقتی استادی چنین خوش‌نام -- که نامش به دانشگاه اعتبار می‌دهد -- شرایط را چنان دشوار می‌یابد که می‌خواهد عطای دانشگاه را به لقایش ببخشد، بر عهدهی مسئولین دانشگاه است که از خود و او سئوال کنند که چرا وی وضعیت دانشگاه را چنین اسف‌بار یافته است، شاید بتوانند مافات را جبران کنند.
با این همه، حضرت‌عالی بی‌آنکه بخواهید وضعیت ناگوار فعلی را در آینه نظریات استادی که اعتبار دانشگاه از او و کسانی چون اوست ببینید، بی‌آنکه بکوشید با حفظ دکتر گلکار آبروی دانشگاه را حفظ کنید، بلافاصله استعفای او را بی‌سوال و تحقیق پذیرفته‌اید. این رفتار شما نشان می‌دهد که درک درستی از مسئولیت خود ندارید. بر مسئولین دانشگاه، از جمله رئیس دانشگاه، است تا با تلاش در جهت رفع کاستی‌هایی که دکتر گلکار را به این تصمیم رسانده است، او را دوباره به دانشگاه برگردانند و اگر توانی در خود برای جبران و اصلاح امور نمی‌بینند، از جایگاه خود استعفا دهند. استعفای دکتر گلکار، افتادن قطعه‌ی دیگری از دومینوی حذف و خروج استادان شایسته از دانشگاه است که پایانی جز سراسر خسارت و ویرانی دانشگاه در برندارد. جای دکتر گلکار، و بسیاری چون او که امروز نیستند، در دانشگاه است.
با احترام،
امیر صائمی
دانشیار فلسفه
پژوهشگاه دانش‌های بنیادی
گزارشگر : تحریریه پروژه ایران
